Pielgrzymka śladami świętego Stanisława Kostki SJ

W dniu 7 sierpnia 2020 r. wybrałyśmy się do Poznania, aby uczestniczyć w pielgrzymce do miejsca urodzenia i życia młodego polskiego świętego Stanisława Kostki, którą organizowała Marta z Poznańskiej Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego.

Po przyjeździe do Poznania i krótkiej wizycie na Rynku Starego Miasta i w poznańskiej farze, udałyśmy się na miejsce zbiórki do Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej, gdzie o. Dariusz Michalski SJ odprawił Eucharystię inaugurującą nasze wspólne wędrowanie.

Pierwszym punktem na mapie pielgrzymki był Płock, główne miasto diecezji płockiej, która powstała w drugiej połowie XI wieku ok. 1075 r. za czasów Bolesława Śmiałego i jest jedną z najstarszych w Polsce.

Nasze zwiedzanie Płocka rozpoczęliśmy od Bazyliki Katedralnej pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, która należy do najstarszych budowli sakralnych w Polsce. Oprowadzał nas po niej ks. proboszcz Stefan Cegłowski. Słuchaliśmy historii powstania kościoła z wielkim zaciekawieniem.

Św. Stanisław zapewne nie był w Płocku, ale miejsce jego urodzenia należało do diecezji płockiej, która w roku 1967 ogłosiła „młodzieniaszka z Rostkowa” swoim patronem. W katedrze w nawie bocznej znajduje się jego ołtarz, zbudowany według projektu Stefana Szyllera w 1906 r. z białego i szarego marmuru kararyjskiego. Przedstawia św. Stanisława, adorującego Dzieciątko Jezus, trzymane przez Maryję. W niszach bocznych ołtarza znajdują się postacie św. Alojzego i św. Barbary wykute przez Leona Migalskiego.

W Kaplicy Królewskiej, sercu bazyliki, pod północną wieżą, znajduje się sarkofag ze szczątkami dwóch władców Polski – Władysława I Hermana i Bolesława III Krzywoustego oraz 15 książąt mazowieckich.

W kruchcie świątyni możemy podziwiać kopię słynnych Drzwi Płockich, odlanych w brązie w latach 1152-1154 w Magdeburgu. Drzwi służyły ilustracji Składu Apostolskiego jako wykład prawd i zasad wiary chrześcijańskiej. Zostały zrabowane prawdopodobnie w 1262 r. i obecnie znajdują się Nowogrodzie Wielkim w Soborze św. Sofii w Rosji.

Płock na przełomie XI I XII wieku był stolicą Polski.

Na nocleg udaliśmy się do Klasztoru Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Płocku, gdzie obecnie trwa rozbudowa Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Klasztor jest miejscem pierwszego  objawienia Jezusa Miłosiernego św. Siostrze Faustynie Kowalskiej, podczas którego otrzymała polecenie namalowania obrazu z podpisem: Jezu, ufam Tobie. Wydarzenie to miało miejsce 22 lutego 1931 roku. Również tutaj usłyszała od Jezusa słowa odnoszące się do ustanowienia święta Bożego Miłosierdzia.

Po kolacji udaliśmy się na wieczorny spacer bulwarem wiślanym.

W sobotę pierwszy przystanek mieliśmy w Rostkowie, dawnej siedzibie rodu Kostków, w miejscu urodzenia św. Stanisława w 1550 r., którego ojcem był Jan Kostka, kasztelan zakroczymski, a matką Małgorzata z Kryskich z Drobina koło Płocka. Stanisław miał trzech braci i dwie siostry. Państwo Kostkowie wychowywali swoje dzieci w wierze katolickiej, przykładali dużą uwagę do modlitwy i uczciwości. Do 14 roku życia mieszkał i nauki pobierał w domu. Szczególną rolę w duchowej formacji św. Stanisława odegrała jego matka. To ona uczyła go podstawowych prawd wiary, modlitw i zasad religijności. Wiedzę tę uzupełniał do 12 roku życia pobierając nauki od kapelana, którego imię i nazwisko nie jest znane. Między 12 a 14 rokiem życia uczył go Jan Biliński. Gdy miał 14 lat, w lipcu 1564 r., wyjechał z bratem Pawłem i Janem Bilińskim na dalszą naukę do Wiednia. Zamieszkał w konwikcie prowadzonym przez jezuitów.

Z historii kościoła w Rostkowie wiemy, że starania o utworzenie tutaj parafii rozpoczął w 1479 r. Jan Kostka z Rostkowa, stolnik ciechanowski, jednak dopiero za zgodą bpa Piotra z Chodkowa wystawiono w 1488 r. drewniana kaplicę. Następną kaplicę zbudowano prawdopodobnie w 1621 r. po zwycięstwie chocimskim na miejscu dawnego dworu Kostków.

W 1926 r. do kościoła zostały sprowadzone z Rzymu relikwie św. Stanisława Kostki. Parafia natomiast została erygowana 20 sierpnia 1967 r. przez bpa Bogdana Sikorskiego, podczas uroczystości związanych z 400-leciem śmierci św. Stanisława Kostki. 12 maja 2000r. kościół w Rostkowie został ustanowiony sanktuarium diecezjalnym św. Stanisława Kostki.

W kościele w Rostkowie uczestniczyliśmy w Eucharystii, którą odprawił o. Dariusz za wstawiennictwem św. Stanisława Kostki, a po sanktuarium oprowadzał nas ks. proboszcz Adam Chmielewski.

Kolejnym miejscem w naszej pielgrzymce do którego się udaliśmy był Przasnysz. Odwiedziliśmy Kościół  farny pw. Wniebowzięcia NMP, który jest najstarszą świątynią w mieście. To w niej ochrzczono Stanisława Kostkę i tu są pochowani jego rodzice oraz bracia. Chrzest Stanisława Kostki odbył się jesienią 1550 r. Udzielał go ks. Hubert Maciej Komorowski w asyście ks. Alberta Kurka. Po skończonych obrzędach, zgodnie ze zwyczajem, ojciec chrzestny Andrzej Radzanowski zaniósł dziecko przed wielki ołtarz i złożył je na podłodze. Co ciekawe, ksiądz  Albert Kurek dożył lat stu dziesięciu i był świadkiem na procesie beatyfikacyjnym Stanisława.

Na zakończenie pobytu w Przasnyszu i trudach wędrowania w upale poszliśmy na smaczny obiad.

Kolejnym miastem na naszej pielgrzymkowej mapie był Pułtusk, który od samego początku pokochał św. Stanisława jak własnego syna. Świadczą o tym plakietki wotywne, które pochodzą z XVII i XVIII w. Również sam święty przedstawiając siebie, mówił, że pochodzi z Pułtuska. Zaświadcza o tym zachowany dokument z jego przyjęcia do nowicjatu Jezuitów w Rzymie.

Pułtusk słynie z najdłuższego Rynku nie tylko w Polsce, ale i w Europie. Ten brukowany plac liczy 400 m długości. Krańce rynku wieńczą dwie przepiękne budowle Zamek Biskupów Płockich (obecnie Dom Polonii) i Bazylikę kolegiacką Zwiastowania NMP, do której się udaliśmy. Znajduje się tam ołtarz św. Stanisława ufundowany na kilka lat przed jego kanonizacją, a który zachowany jest w całości do dzisiaj. W skarbcu bazyliki znajduje się relikwiarz. W zbiorach kolegiaty jest również portret Pawła Kostki, brata Stanisława, z którym wyjechał na naukę do Wiednia.

Następnie odwiedziliśmy pojezuicki kościół świętych Apostołów Piotra i Pawła, którego bardzo ciekawa historia nie oszczędziła. Dwukrotnie został dotknięty kasatą zgromadzenia zakonnego, pierwszą jezuicką i drugą benedyktyńską. Obecnie to rzymskokatolicka parafia pw. świętego Jana Pawła II.

W latach 1566 – 1773 w Pułtusku oo. Jezuici prowadzili jedną z największych szkół w ówczesnej Polsce.

Nauczali tu m.in. Jakub Wujek, autor polskiego przekładu Biblii, matematyk Oswald Krüger, Piotr Skarga, Andrzej Bobola, Wojciech Slaski. Absolwentami szkoły byli m.in. kardynał Andrzej Batory, bratanek króla Stefana Batorego, poeta i nadworny kaznodzieja Władysława IV Maciej Kazimierz Sarbiewski, poeta Stanisław Grochowski, kanclerz wielki koronny Jerzy Ossoliński, Jan Chrzciciel Albertrandi.

W 1773, po kasacie zakonu jezuitów, szkołę przejęła powołana przez Sejm Rozbiorowy Komisja Edukacji Narodowej. Prowadzona przez ex-jezuitów do 1781 była czwartą w skali kraju pod względem liczby uczniów szkołą KEN. Przejęta została później przez benedyktynów.

Przed nami kolejny nocleg, który mieliśmy w Zakroczymiu u oo. Kapucynów.

Wielu z nas zastanawiało się, czemu jedziemy do Zakroczymia. Jaki jest związek tego miasta ze świętym Stanisławem? Odpowiedź była prosta. Jan Kostka, herbu Dąbrowa, ojciec Stanisława, był kasztelanem zakroczymskim i niedaleko kościoła miał niewielki dwór, z którego pozostała tylko piwnica. Być może św. Stanisław przyjeżdżał tu ze swoim ojcem i chodził zachowaną do dzisiaj brukowaną drogą.

Po śniadaniu wybraliśmy się na krótki spacer nad Wisłę, aby podziwiać i zachwycać się jej pięknem w tym miejscu.

Jednym z najstarszych i najbardziej cennych zabytków XV wieku na Mazowszu jest kościół Podwyższenia Krzyża Świętego, obecnie parafia św. Józefa. Tutaj wraz z parafianami uczestniczyliśmy w niedzielnej mszy świętej.

Budowla jest murowana, w stylu gotycko-renesansowym, z narożnymi basztami i została wybudowana na rzucie prostokąta. Została wzniesiona z cegły z dodatkiem kamieni polnych, kul armatnich i koła młyńskiego. Wewnątrz znajdują się m.in. tablice nagrobne w stylu renesansowym, w ołtarzu głównym jest umieszczony obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem z 1663 roku. Dobrze zachowała się także kaplica św. Barbary, której ołtarz prawdopodobnie pochodzi z przełomu XIV/XV wieku.

Następnie pojechaliśmy na obiad do Łęczycy.

Kolejnym a zarazem ostatnim naszym przystankiem były Świnice Warckie, gdzie znajduje się Sanktuarium Urodzin i Chrztu św. Faustyny Kowalskiej.

Helenka Kowalska, bo takie imię otrzymała na chrzcie świętym, urodziła się we wsi Głogowiec należącej do parafii Świnice Warckie.

Tutaj wspólnie odmówiliśmy Koronkę do Miłosierdzia Bożego i ruszyliśmy w drogę powrotną do Poznania.

Przed nami był jeszcze powrót do Gdyni.

Dziękujemy Panu Bogu za wspólne wędrowanie po pięknej ziemi mazowieckiej i spotkanie z wielkimi polskimi Świętymi.

7-9 sierpień 2020 r.

Ela i trzy Basie.

Albumy: